| دسته بندی | علوم تربیتی |
| بازدید ها | 151 |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 33 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 10 |
نقش خانواده در ارتقای نظام تعلیم و تربیت
چکیده مطالب
خانواده، نخستین نهاد اجتماعی است که فرد در آن پا به عرصه زندگی می‌گذارد و اولین پایه‌های تربیت و تعلیم در آن گذارده می‌شود. وجود محبت و عاطفه در خانواده رمز سعادت و خوشبختی انسان است و کلید بسیاری از مشکلات و راه جلب احترام و رعایت حقوق دیگران است. عاطفه، عشق و محبت به فرزندان، می‌تواند اراده متزلزل و روح آشفته آنان را درمان کند و آنان را به زندگی سعادتمند و موفق امیدوار سازد. لذا برای تربیت و پرورش درست فرزندان، باید محیطی ایجاد کرد که در آن درگیری و اختلافی نباشد. محبت و صداقت، ایمان و عشق به خوبی‌ها، صمیمیت، وحدت و اتحاد می‌تواند راهگشای بسیاری از مشکلات باشد.
مقدمه
مثلث والدین، دانش‌آموزان و معلمان معنادارترین ترکیب فرآیند آموزشی است؛ ترکیبی که برای هر ضلع نقش و جایگاه ویژه‌ای را منظور می‌کند تا جایگاه هر عنصر به درستی تبیین و کارکردهای آن مورد توجه جدی قرار گیرد.
در این سه ضلعی آنچه پایه و اساس است، « دانش‌آموز » است، چرا که والدین و معلمان و مربیان برای دانش‌آموز و برای کشف و شکوفایی استعداد او باید تلاش و نقش‌آفرینی کنند، به عبارتی بدون ضلع دانش‌آموز سایر اضلاع معنا نخواهند داشت.
بیان مسئله
امر تعلیم و تربیت، مشارکت جدی و همه‌جانبه را می‌طلبد که در یک سوی آن اولیا، یعنی نخستین آموزگارانِ فرزندان در خانه هستند و در سوی دیگر مربیان، یعنی آموزگارانِ دانش‌آموزان در مدرسه قرار دارند. اولیا و مربیان، همواره در تکوین تعلیم و تربیت فرزندان در تعامل هستند؛ به این صورت که حاصل تربیت فرزندان در خانواده‌ها، به عنوان پیش‌نیاز و خمیرمایه شروع کار معلمان در مدارس است و حاصل کار مربیان در مدارس، تربیت عضوی مفید
سوالات و اهداف پژوهش
- چرا مدارس نیازمند مشارکت اولیا هستند؟
- پیوند خانواده و آموزش و پرورش
